Από μία εξαιρετική δουλειά των μαθητών του 2ου Γυμνασίου Φιλιππιάδας αντλούμε τον ορισμό του δημοσιογράφου «Ο δημοσιογράφος ενημερώνει την κοινή γνώμη με ειδήσεις, πληροφορίες, σχόλια και ανταποκρίσεις για όσα συμβαίνουν στη χώρα του ή στη διεθνή κοινότητα» και τη σπουδαιότητα της εργασίας του «Η δουλειά του δημοσιογράφου χρειάζεται εγρήγορση, κριτική σκέψη, επιθυμία για αναζήτηση, ευελιξία, γνώσεις και πνευματική καλλιέργεια, ετοιμότητα, ανεξαρτησία, τόλμη, ικανότητα για ανάληψη πρωτοβουλιών, αμεροληψία, ευσυνειδησία κι εργατικότητα. Ο πρωταρχικός του σκοπός είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και η αντικειμενικότητα στην ενημέρωση. Ο δημοσιογράφος προσπαθεί να μην επηρεάζεται από τις δικές του εμπάθειες, στάσεις, συμφέροντα κι αντιλήψεις, να μην εμπλέκεται σε προσωπικές αντιπαραθέσεις και να έχει επιμονή, ευγένεια, περιέργεια, υπευθυνότητα, σωματική και ψυχική αντοχή». Ομοίως, ορμώμενοι από τη διάλεξη της κ. Çöloğlu (που παρουσίασε τον κώδικα της Ειρηνιστικής Δημοσιογραφίας και ανέφερε παραδείγματα καλής και κακής πρακτικής των ΜΜΕ σε Ελλάδα και Τουρκία) και της κ. Alankuş (που παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνάς της με θέμα την Eιρηνιστική Δημοσιογραφία και πώς αυτή εξελίχθηκε την περίοδο του δημοψηφίσματος στην Κύπρο το 2004) κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης του Τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών στις 8 Φεβρουαρίου, επιχειρούμε να προσδιορίσουμε το ρόλο της ειρηνιστικής δημοσιογραφίας ως μέσου καταλυτικού των κοινωνικών συγκρούσεων. Αποδεχόμενοι ότι η Ειρηνιστική Δημοσιογραφία είναι «ένας ευρύτερος, δικαιότερος και πιο ακριβής τρόπος να πλαισιώνονται οι ιστορίες, με βάση την κατανόηση της ανάλυσης των συγκρούσεων και της μεταμόρφωσής τους» (διαδικτυακή εφημερίδα TURKISH GREEK NEWS), θα πούμε ότι αυτή επιδιώκει να ελαχιστοποιήσει το χάσμα μεταξύ αντίπαλων «στρατοπέδων» (π.χ. μεταξύ κυβερνώντος κόμματος και αντιπολιτεύσεως) προσέχοντας να μην επαναλαμβάνει λόγους και γεγονότα που πυροδοτούν συγκρούσεις και οξύνουν διαφορές. Προσεγγίζοντας την Ειρηνιστική Δημοσιογραφία οδηγούμαστε σε ένα νέο πλαίσιο εντοπισμού των συνδέσεων μεταξύ δημοσιογράφου και πηγών, μεταξύ της καλυπτόμενης είδησης-ιστορίας και των συνεπειών της παρουσίασής της, που είναι σχετική με την ηθική της δημοσιογραφικής παρέμβασης. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγεται ο δρόμος σε μια μη βίαιη, αλλά αντίθετα δημιουργική γνώση, η οποία «φαίνεται λογικό» να εφαρμόζεται στην καθημερινή αναφορά των γεγονότων. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ειρηνευτικών Σπουδών Johan Galtung, πληροφορούμαστε το «τι θα έπρεπε να προσπαθεί για να επιτύχει η Ειρηνιστική Δημοσιογραφία». Για παράδειγμα: να μην επικεντρώνεται στα λάθη της μίας μόνο πλευράς, αλλά να προσπαθεί να αναφέρει όλα τα λάθη και να αντιμετωπίζει εξίσου σοβαρά τους ισχυρισμούς όλων των πλευρών της αντιπαράθεσης. Μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη του θέματος από έναν ενδιαφερόμενο αναγνώστη θα έλυνε απορίες για την ειρηνιστική δημοσιογραφία και ίσως δεν θα άφηνε αμφιβολίες για το αν τελικά ωφελεί, χωρίς να διαστρεβλώνει την αλήθεια. ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ Ν. ΤΑΣΤΣΟΓΛΟΥ Η Φωνή των Πειραιωτών